Rozdział 29.

*****Perspektywa Moniki*****
6 rano, a ja, jak nocna zmora siedziałam w kuchni z kubkiem już zupełnie wystygłej herbaty. Męczyło mnie to, co powiedziała wczoraj Gośka. On mnie kocha.. ta jasne.. Będę miała tydzień, żeby to wszystko na spokojnie przemyśleć. Pilska spakowała się podobnie jak ja – wczoraj. Dzisiaj ostatni dzień w UK. Jutro rano o tej porze będę już na lotnisku, właściwie będziemy: ja, Tom i Gośka. Nie wyobrażam sobie tygodnia z Parkerem. Podobno, jak zobaczył ten reportaż ze mną ostro się wkurzył… Jednak nie to najbardziej mnie martwi. Nathan mi tego nie wybaczy, to po pierwsze ,a poza tym.. 3/5 The Wanted zaoferowało się pożegnać nas na lotnisku, a Sykes… Sykes nie wrócił do domu na noc. Super, nie? Pewnie leży gdzieś nachlany w trzy dupy.
- Hej, a Ty nie śpisz? – przetarła oczy zaspana, potargana Gośka.
- No jak widać – odpowiedziałam – a Ty, co tak wyrwałaś?
- No, bo – westchnęła – o 9 Tom przychodzi..
- Ej, myślisz, że Nathan jutro przyjdzie na.. no wiesz.. na pożegnanie? – zapytałam.
- Nie wiem. Chciałabyś, żeby był?
- Chyba tak. Bo.. nie chcę tego tak zostawiać. Pamiętam, że jak wyjeżdżałam ostatnim razem z Polski, babcia powiedziała, że nie można przed lotem zostawić rozpoczętych kłótni, bo niewiadomo czy się wróci. Jeżeli… jeżeli miałabym już nigdy tu nie wrócić, to dobrze by było pogodzić się z Nathem.
- Co Ty za farmazony opowiadasz?! Przecież wrócimy, no ale jak chcesz, żeby był, to pogadam z Parkerem, żeby go ściągnął. Czyli jednak Ci zależy?
Nie odpowiedziałam…
*****Perspektywa Nathana*****
Chciałem wyjść niepostrzeżony, ale narobiłem hałasu uderzając nogą w butelkę po winie. Karen zaczęła się przeciągać.
- Mmm – mruknęła – hej skarbie, a Ty co?
- No co… Wychodziłem do domu.. – bąknąłem pod nosem.
- Do domu?! Chciałeś mnie tak zostawić? Skarbie, tak nie wolno! – skarciła mnie.
Blondynka podniosła się z łóżka, była zupełnie naga, ale niezbyt jej to przeszkadzało. Spojrzałem na nią, mój wzrok powędrował nieco poniżej szyi, jej piersi były ogromne, na pewno nie były prawdziwe, na pewno!
- Także tak… – zarzuciła mi ręce na ramiona – powtóreczka? – przysunęła się bliżej, do tego stopnia, że nasze czoła się zetknęły. Zaczęła pchać swój język pomiędzy moje wargi.
- Kar, przestań… - odwróciłem się.
- O co Ci chodzi? – osunęła odrobinkę swoje ciało od mojego – wczoraj nie protestowałeś.
- Wczoraj byłem pijany, nie zauważyłaś? Poza tym, to jednorazowa przygoda, nie chcę mieć z Tobą już nic wspólnego, tak więc spadam. Żegnaj. Zapraszam na koncerty The Wanted. – jestem skończonym chamem, wiem, ale dobrze mi z tym.
Już otwierałem drzwi, gdy tym razem już ubrała Karen znów mnie dopadła.
- Jeśli myślisz, że to koniec, to się grubo mylisz. – uśmiechnęła się szyderczo.
- Ta? A co? Czujesz, że jesteś w ciąży? Brzuch Ci rośnie? Ciekawe… Aaa pewnie zjadłabyś kapusty i popiła mlekiem? No patrz, sorry laska, ale rano mało co nie zabiłem się o zużytą prezerwatywę, więc pomyłka, nie ten adres.
- Oh, jesteś taki zabawny – przewróciła oczami – mam jeszcze to…
______________________

siema. ubolewam, że pod ostatnim postem 8 kom. 

uznałam, że nie będę czekała na 13 tylko zrobię inaczej.
rozdziały będą dodawane co piątek, bez większego wglądu na liczbę komentarzy. ;)
może i dobrze może i nie dobrze. no ale jak wolicie ;)
pozdrawiam. ;)